BUSBEQUII, Avgerii Gislenii. D. Legationis Turc. Epistolae IV. eiusdem De Re Militari contra Turcam consilium, & Solimanni Turc. Ipm. legatio ad Ferd. I. Imp. Rom. In quibus Mores, et res à Turcis..., Μόναχο, MDCXX [=1620].
O Φλαμανδός ανθρωπιστής, φυσιοδίφης και διπλωμάτης Ogier Ghiselin de Busbecq (1522-1592) σπούδασε λατινική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Leuven και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, τη Βενετία, την Μπολόνια και την Πάδοβα. Γνώριζε επτά γλώσσες και τα ενδιαφέροντά του εκτείνονταν από τις φυσικές επιστήμες έως και την Αρχαιότητα. Από το 1552 βρίσκεται στην υπηρεσία του Φερδινάνδου Α´, μονάρχη της Αυστρίας, και αναλαμβάνει πρεσβεία στην Αγγλία, ενώ στα 1554 και στα 1556 αποστέλλεται ως επίσημος πρέσβης στην Υψηλή Πύλη, με αποστολή τη διευθέτηση των συνόρων στην περιοχή της Τρανσυλβανίας.
Έφτασε στην Κωνσταντινούπολη στα 1555 και συνάντησε στην Αμάσεια τον σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Επέστρεψε στη Βιέννη το 1556 και ξαναέφυγε, την ίδια χρονιά, με νέα αποστολή για την Κωνσταντινούπολη, όπου και παρέμεινε έως το 1562. Όταν επέστρεψε οριστικά στη Βιέννη, ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός Β´ του ανέθεσε την εκπαίδευση των δύο γιων του. Πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στην υπηρεσία της αυτοκρατορικής οικογένειας και του ανατέθηκαν εμπιστευτικές αποστολές στη Γαλλία, την Ισπανία και στις Κάτω Χώρες. Πέθανε στα 1592 στη γενέτειρά του.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην οθωμανική πρωτεύουσα, επειδή οι διπλωματικοί ελιγμοί του δυσαρέστησαν τον Σουλτάνο, παρέμεινε αποκλεισμένος στην πρεσβεία, ασχολούμενος με τα φυσιοδιφικά του ενδιαφέροντα και απέκτησε διακόσια σαράντα πολύτιμα αρχαία ελληνικά και λατινικά χειρόγραφα (ανάμεσά τους και ένα του Διοσκουρίδη του 6ου αιώνα), νομίσματα, επιγραφές και άλλες αρχαιότητες. O Busbecq πρώτος έστειλε στην Ευρώπη πρόβατα Αγκύρας, και έτσι διαδόθηκαν τα μοχαίρ υφάσματα, και επιπλέον είναι εκείνος που προμήθευσε στη Δύση τις τουλίπες, που έμελλε να καλλιεργηθούν και να καθορίσουν τη χρυσή εποχή των Κάτω Χωρών έναν αιώνα αργότερα.
Η πρώτη έκδοση του χρονικού του, στα λατινικά, έγινε στα 1581 και ακολούθησαν δύο ακόμη εκδόσεις εμπλουτισμένες, στα 1582 και 1589. Το έργο του μεταφράστηκε στα γαλλικά και τα αγγλικά, έτυχε πολλών επανεκδόσεων και θεωρείται το πληρέστερο κείμενο αναφορικά με τη διοίκηση και την καθημερινή ζωή κατά την περίοδο της βασιλείας του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειο της δύναμης και της κυριαρχίας της.
Συντάκτης: Ιόλη Βιγγοπούλου
