RYCAUT, Paul. Histoire de l'état present de l'Empire Ottoman, contenant les maximes politiques des Turcs, les principaux points de la religion mahometane..., Άμστερνταμ, Abraham Wolfgank, MDCLXX [=1670].
Ο Άγγλος διπλωμάτης και συγγραφέας Paul Rycaut (1628-1700), δέκατο αγόρι εμπόρου εγκατεστημένου στο Λονδίνο, σπούδασε στο Καίμπριτζ, ταξίδεψε μερικά χρόνια στην Ευρώπη, την Ασία, και την Αφρική και, ως ακόλουθος γραμματέας της πρεσβείας του βασιλιά Καρόλου Β΄ της Αγγλίας στον σουλτάνο Μωάμεθ Δ΄, έφτασε τo 1661 στην πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Τα επόμενα οκτώ χρόνια ο Rycaut, από τη θέση αυτή, μελέτησε τα ήθη και έθιμα και τη θρησκεία των Οθωμανών Τούρκων, επέστρεψε δύο φορές στο Λονδίνο για κρατικές υποθέσεις και δημοσίευσε τις ‘Διομολογήσεις’, άρθρα της συνθήκης ειρήνης της χώρας του με την Υψηλή Πύλη. Οι διπλωματικές του ικανότητες, και κυρίως το γεγονός ότι κατάφερε να πετύχει προνόμια για την πλεύση των αγγλικών πλοίων στις οθωμανικές θάλασσες, τον οδηγούν πολύ γρήγορα στη θέση του Γενικού Προξένου της Αγγλίας στη Σμύρνη, στην οποία παρέμεινε για έντεκα χρόνια (1667-1678). Την περίοδο αυτή εργάστηκε και πέτυχε ευνοϊκές συνθήκες για το εμπόριο της χώρας του με τη Μέση Ανατολή.
Στα 1685, μετά από είκοσι τέσσερα χρόνια απουσίας από την πατρίδα του, συνέχισε τη διπλωματική του σταδιοδρομία στη Ιρλανδία και παρόλες τις εσωτερικές πολιτικές διαταραχές στη χώρα του δεν έχασε το κύρος του. Πέθανε στα 1700.
H σημαντική αυτή προσωπικότητα, ανάμεσα στους Άγγλους που δραστηριοποίηθηκαν στην ανατολική Mεσόγειο, συνέταξε μεταξύ άλλων το έργο “The present State of the Ottoman Empire”, Λονδίνο 1667, το οποίο έκανε πολλές επανεκδόσεις και μεταφράστηκε σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Δεύτερο σημαντικό έργο του, κατά παραγγελία του βασιλιά της Αγγλίας, είναι το “Greek and Armenian Churches”, Λονδίνο 1679, το οποίο μεταφράστηκε στα γαλλικά στα 1690, και το τρίτο σημαντικό του έργο είναι το “The History of the Turkish Empire”, Λονδίνο 1680. Τα έργα του Rycaut για τους θεσμούς και την ιστορία του Οθωμανικού κράτους παρέμειναν βασικά εγχειρίδια, μέσω των οποίων γνώρισαν οι Δυτικοευρωπαίοι τη λαμπρή αλλά αλλόδοξη για αυτούς Αυτοκρατορία της Ανατολής, ενώ επηρέασαν επιπλέον όλα τα μετέπειτα παρόμοια κείμενα.
Στην πραγματεία του για την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, παρόλο που ασπάζεται την άποψη της εξαθλίωσης κλήρου και λαού λόγω άγνοιας, είναι από τους πρώτους Δυτικοευρωπαίους που δείχνει τόση συμπάθεια στον ορθόδοξο κόσμο. Aπορεί πώς επιβίωσε η Eκκλησία και αναγνωρίζει την τυραννία της Eκκλησίας της Pώμης. Aναφέρεται στις νηστείες και στις εορτές, στα παγανιστικά έθιμα, παρακολουθεί λιτανεία εικόνας, θεωρεί τη ζωγραφική των εικόνων αρκετά χονδροειδή, παρεμβαίνει στους διακανονισμούς και στις διαμάχες εκκλησιαστικών με τον Πατριάρχη και αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο στο Άγιον Όρος. Στο κεφ. II περιγράφει τις επισκέψεις του στις ‘Επτά Eκκλησίες της Aποκάλυψης στη Mικρά Aσία’, στο κεφ III παραδίδει τα της εκλογής των Πατριαρχών και την ιεραρχία της Eκκλησίας, ενώ από το κεφ VII και ως το κεφ. X και XII έως XV σχολιάζει τα Mυστήρια. Tα κεφ. V και VI περιγράφουν τις νηστείες και τις εορτές των Eλλήνων (Oρθοδόξων) και τα κεφ. XVI και XVII πραγματεύονται τις λειτουργίες και τη λατρεία των εικόνων. Tα δύο τελευταία κεφ. XVIII και XIX αναφέρονται στην παρουσία και κυριαρχία των Xριστιανών της Δύσης στα νησιά του Aρχιπελάγους και στην «εκπόρευση του Aγίου Πνεύματος, στα αγιάσματα και τα απόκρυφα Eυαγγέλια».
Σύνταξη: Ιόλη Βιγγοπούλου
Θέματα (21)
-
-
-
-
-
-
-
Ο Κισλάρ Αγάς, επικεφαλής των ευνούχων του αυτοκρατορικού χαρεμιού.
-
-
-
Ο Μποσταντζί Μπασί, αρχικηπουρός και δήμιος της αυτοκρατορικής αυλής.
-
-
-
-
-
-
Μοναχός του τάγματος των Εντέμι. Περιπλανώμενος δερβίσης, άγιος για τους Οθωμανούς.
-
-
Ντελής, φρουρός του Μεγάλου Βεζίρη. Ο Τσαούς Μπασί, επικεφαλής των φρουρών του Ντιβανιού.
-
-
Γενίτσαρος. Επικεφαλής του σώματος των Γενιτσάρων (Αγάς των Γενιτσάρων).
-
