BINOS, Abbé de. Voyage par l'Italie, en Egypte au Mont-Liban et en Palestine ou Terre Sainte, par M. l'Abbé de Binos, chanoine de la Cathédrale de Comminges, τ. Ι-II, Παρίσι, chez l'Auteur & chez Boudet, MDCCLXXXVII [=1787].
Ο Γάλλος κληρικός Abbé de Binos (1730-1803) ήταν ιερέας στη γενέτειρά του St. Bernanrd de Comminges. Το χρονικό των περιηγήσεών του στην Ανατολή, το οποίο συνέταξε ύστερα από προτροπή των φίλων του, εκδόθηκε δέκα χρόνια μετά το ταξίδι του και μεταφράστηκε αργότερα και στα Γερμανικά. Ταξίδεψε για να ικανοποιήσει την περιέργειά του και, όπως σημειώνει ο ίδιος στον πρόλογό του: “κάθε βράδυ κατέγραφα όσα είχα δει και ό,τι είχα αισθανθεί κατά τη διάρκεια της ημέρας”.
Η παρουσία κληρικών της δυτικής χριστιανικής Εκκλησίας και η δράση τους στην Ανατολή ξεκινάει από την περίοδο μετά την Δ΄ Σταυροφορία, όταν Βενετοί, Φράγκοι και Γενουάτες κυριάρχησαν στα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τους επόμενους αιώνες, όταν ο εγκυκλοπαιδισμός (18ος αιώνας) καλλιέργησε την περιέργεια και τη δίψα για όλο και περισσότερη συστηματική γνώση, πολλοί από τους κληρικούς απετόλμησαν μακρινά ταξίδια, όχι μόνον προσκυνηματικά, για να γνωρίσουν διαφορετικούς τόπους και λαούς.
Το ταξίδι του στην Ανατολή ξεκίνησε από τη γενέτειρά του τον Οκτώβριο του 1776. Μέσω Μασσαλίας, Σαρδηνίας, Τύνιδας και Μεσσήνης της Σικελίας, ο Binos έφτασε στην Κεφαλονιά, όπου παρέμεινε περίπου ένα μήνα. Συνέχισε προς την Αδριατική, και περιέγραψε πολλά μικρά νησιά απέναντι από τις Δαλματικές ακτές, ενώ περιηγήθηκε έπειτα, έως την άνοιξη του 1777 πολλές ιταλικές πόλεις. Από την Τεργέστη ύστερα μέσω Ζακύνθου έφτασε στην Αίγυπτο, και μετά από τις περιπλανήσεις του στη Μέση Ανατολή (Λίβανο, Συρία, Άγιους Τόπους) επέστρεψε μέσω Κύπρου στο Παρίσι, το καλοκαίρι του 1779.
Το χρονικό του Binos είναι γραμμένο με πολύ ευχάριστο αφηγηματικό λόγο και περιέχει πολλές αξιοπερίεργες λεπτομέρειες για τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο των κατοίκων των περιοχών που επισκέφτηκε, τις πόλεις, τα μνημεία, τη θρησκεία και τα έθιμα των λαών. Αφιερώνει επίσης μερικά κεφάλαια στις τελετουργίες των Χριστιανών της Ανατολής. Οι πίνακες που συνοδεύουν το κείμενο του χρονικού του εντάσσονται στην προβληματική του όσον αφορά τους λαούς, καθόσον, όπως σημειώνει ο ίδιος στον πρόλογό του: “τελικά στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη τα ήθη και τα έθιμα έχουν ένα κοινό υπόβαθρο ομοιότητας και οι διαφορές τους δεν είναι παρά το μείγμα της παιδείας, της πολιτικής και της επίδρασης του κλίματος σε κάθε περιοχή”.
Σύνταξη: Ιόλη Βιγγοπούλου
