Οι πρώτοι περιηγητές που οδοιπόρησαν στην Πίνδο είναι εκείνοι οι οποίοι βρέθηκαν στη Βόρεια Ελλάδα, έχοντας προορισμό κυρίως τα Ιωάννινα, την περίοδο της κυριαρχίας του Αλή Πασά (τέλη 18ου - αρχές 19ου αιώνα). Έτσι τα Μετέωρα απεικονίζονται στο πολύ σημαντικό, για τη διεισδυτική ματιά του στα κοινωνικά και οικονομικά θέματα την προεπαναστατική περίοδο, κείμενο του H. Holland (1815), στο χρονικό (1820) του ένθερμου φιλέλληνα και υποστηρικτή του Aγώνα, T.S. Hughes αλλά και στα εξαιρετικής τέχνης ζωγραφικά έργα των L. Dupré (1825) και O.M. von Stackelberg (1830). Μετά το ταξίδι του στον ελλαδικό χώρο στις αρχές του 19ου αιώνα, ο O.M. von Stackelberg (1834) κατάφερε να αποδώσει τόσο τις ιστορικές τοποθεσίες, όσο και τις αρχαιότητες με το νέο, βαθμιαία αναφαινόμενο, εικαστικό ρεύμα του ρομαντισμού.

Σε μια από τις πολλές εκδόσεις πάνω στα ήθη, τα έθιμα, τις ενδυμασίες και τα μνημεία της Ελλάδος, στη συγκεκεριμένη περίπτωση και Τα Μετέωρα, (Griechenland, 1825c), η εικονογράφηση δανείζεται πίνακες από δημοφιλή ταξιδιωτικά έργα τα οποία είχαν κυκλοφορήσει τις προηγούμενες δεκαετίες. Στο Λεύκωμα (1984) μάς παραδίδονται αξιολογότατες και σπάνιες ξυλογραφίες από το πρωτοπόρο εβδομαδιαίο βρετανικό περιοδικό “The Illustrated London News” (1842-1885) και το συγγενές “The Graphic” (1869-1885). Απεικονίζονται τοποθεσίες (και τα Μετέωρα), πρόσωπα και γεγονότα (πολιτικά, κοινωνικά, πολεμικά) από το 1842 έως το 1885.

Το εντυπωσιακό τοπίο των Μετεώρων δεν απουσιάζει τόσο από το πετυχημένο έργο (περισσότερο ιστορικο-αφηγηματικό παρά περιηγητικό) του Chr. Wordsworth (στην επανέκδοση του 1882), σε νέο εικαστικό ύφος, που απηχεί ιμπρεσιονιστικές επιρροές όσο και από τους ιδαίτερου ύφους πίνακες του Άγγλου τοπιογράφου Ed. Lear (1851). Όπως και ο Άθως, τα Μετέωρα συμπεριλαμβάνονται στο δρομολόγιο του R. Curzon (1897), ο οποίος αν ενδιαφερόταν κυρίως για χειρόγραφα, μας παραδίδει, εκτός από την άποψη των μοναστηριών, και κατόψεις άλλων μοναστικών κτισμάτων. Προς τα τέλη του 19ου αιώνα ο εικονογραφικός πλούτος που συνοδεύει τα ταξιδιωτικά έργα δεν περιορίζεται σε απόψεις χώρων, τοπίων, μνημείων και κτισμάτων, αλλά επικεντρώνεται σε λεπτομέρειες και γραφικότητες του κοινωνικού, καθημερινού αλλά και μοναστικού βίου (A. von Schweiger Lerchenfeld, 1887). Το έργο του πολυγραφότατου Ιρλανδού λογίου J.P. Mahaffy που αναφέρεται σε περιηγήσεις του και στα Μετέωρα (1890) εμπλουτίστηκε με εξαιρετικές ξυλογραφίες. Τα χαρακτικά αυτά προήλθαν από σχέδια με μολύβι, τα οποία βασίστηκαν σε φανταστικές απεικονίσεις αλλά και φωτογραφίες. Στιγμιότυπα με ανθρώπινους τύπους, φωτογραφημένους σε αγροτικές και άλλες δραστηριότητες καθώς και εντυπωσιακά τοπία συνοδεύουν τις αναμνήσεις από το ταξίδι του S.J. Barrows (1898).

Τα πρωτοπόρα σκαριφήματα του Γάλλου σκιτσoγράφου H.L. Avelot (1899), με ανθρώπινους κυρίως τύπους, αλλά και λεπτομέρειες και στιγμιότυπα του καθημερινού βίου, αποτελούν εξαιρετικά πρωτότυπο υλικό, και έκτοτε συναντάμε και άλλους καλλιτέχνες που τολμούν παρόμοιες εικονογραφήσεις.

Φωτογραφίες με απόψεις των Μετεώρων έχουμε στην έκδοση του Ε. Reisinger (1923).

Σύνταξη: Ιόλη Βιγγοπούλου