Ο Γάλλος οφθαλμίατρος Charles Deval (1806-1862) γεννήθηκε στο Πέρα και ήταν γιος του δραγομάνου (διερμηνέα) της Γαλλίας Constantin Deval και της Elisabeth Pisani. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της ιατρικής στο Παρίσι στα 1833 με θέμα της εργασίας του τον τύφο στην Ανατολή. Με την ειδικότητά του της οφθαλμολογίας ακολούθησε τον γιατρό Frédéric Jules Sichel σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Συνέταξε πολλά δοκίμια με ιατρικά θέματα (1844, 1851, 1862), αφού προηγουμένως είχε εκδώσει το συγκεκριμένο φιλελληνικό του ταξιδιωτικό χρονικό, εμπλουτισμένο με δεκαέξι έγχρωμες λιθογραφίες.

Στην Εισαγωγή ο συγγραφέας τονίζει : «Έχουν πολλά γραφτεί για τα ήθη και τα έθιμα των Τούρκων… το λάφυρο των δικών μου παρατηρήσεών δεν επιδιώκει καμιά λογοτεχνική αναγνώριση… δεν προτείνεται ούτε για το βάθος των απόψεών του, ούτε για το ύψος του ύφους του. Δεν είναι ούτε σαν τα θαυμαστά και ποιητικά έργα των ζωγράφων που αποκαλύπτουν την αλήθεια. Πρόκειται για παρατηρήσεις από την Τουρκία και τον Μοριά που επισκέφτηκα και αναφέρεται στα ήθη και τα έθιμα των λαών της Ανατολής, ένα χρονικό απλό για τα συνταρακτικά γεγονότα και την αιματηρή σύγκρουση που αυτήν τη στιγμή «τραβάει» τα βλέμματα όλης της Ευρώπης… Αλλά τη στιγμή που η Ανατολή παίζει έναν τόσο σημαντικό ρόλο στη σκηνή του κόσμου και ό, τι αφορά την Ελλάδα και την Τουρκία έχει για τους φίλους της Τέχνης και της Ελευθερίας το πιο έντονο ενδιαφέρον… το έργο μου αυτό πιθανότατα να έχει ενδιαφέρον για τους αναγνώστες».

Τα πρώτα κεφάλαια αναφέρονται, μεταξύ άλλων, στη συνοικία των Ευρωπαίων και στους διπλωμάτες στην οθωμανική πρωτεύουσα, στο εμπόριο και στις τέχνες, αλλά και στη μουσουλμανική θρησκεία, στον σουλτάνο Μαχμούτ και στις διαρθρωτικές αλλαγές που επέφερε στην Αυτοκρατορία και στον στρατό, και στη σφαγή των γενιτσάρων. Στο δεύτερο μέρος ο συγγραφέας ταξιδεύει μέσω Σμύρνης, Χίου και Χάνδακα στην Πελοπόννησο, όπου βρίσκεται στην περιοχή του Ναυαρίνου και της Μεθώνης την κρίσιμη για την Ελληνική Επανάσταση περίοδο, πριν από την αποχώρηση του Ιμπραήμ πασά από τον Μοριά και τη λήξη του Αγώνα με τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827).

Σύνταξη: Ιόλη ΒΙγγοπούλου

• 

  Αθηναία γυναίκα και άνδρας από το Σούλι.

• 

  Γιος στρατιωτικού από τη Σπάρτη και άνδρας αριστοκρατικής καταγωγής από τη Χίο.

• 

  Αιγυπτία γυναίκα και Τουρκάλα γυναίκα.

• 

  Ο επίσημος μάγειρας του σώματος των Γενιτσάρων και ο επικεφαλής των βοηθών μαγείρων.

• 

  Η Χασεκί Σουλτάνα και η πριγκίπισσα της Μολδαβίας.

• 

  Οθωμανός ναύτης και κανονιέρης.

• 

  Οθωμανός στρατιώτης του πυροβολικού και Τούρκος στρατιώτης.

• 

  Αθηναία γυναίκα και άνδρας από το Σούλι.

• 

  Υπεύθυνη του χαρεμιού και οδαλίσκη ελληνικής καταγωγής.

• 

  Γυναίκα από το Σούλι και Έλληνας από τα Ιωάννινα.

• 

  Φρουρός οπλισμένος με αλαβάρδα. Ο επικεφαλής των μαύρων ευνούχων του χαρεμιού.

• 

  Σελίδα τίτλου.

• 

  Ο Καπουδάν πασάς (αρχιναύαρχος) και αξιωματικός του ναυτικού.

• 

  Ο αξιωματούχος  ο οποίος μετέφερε το σαρίκι του Σουλτάνου και ήταν επιφορτισμένος με την περιποίηση και τη φύλαξή του. Ο επικεφαλής των σιλαχτάρηδων ιππέων.